Als kandidate van iMAL Projects Office 2025 werd Annika geselecteerd voor een FabLab experiments-residentie, waar ze haar project “Windmills for Christmas/ windmills of shame” zal ontwikkelen: een speelse installatie van gemechaniseerde miniatuurwindmolens die de vraag stelt naar de sociale acceptatie van hernieuwbare energieën

" De kerngedachte voor deze creatie ontstond uit de observatie van twee willekeurige objecten - het ene was speelgoed, het andere was decoratie. Tijdens de kerstperiode bouwde mijn neefje een kleine houten windmolen, die de energie van zonnepanelen op zijn dak gebruikt om de beweging van windenergieproductie na te bootsen. Tegelijkertijd zette mijn moeder een traditionele Duitse kerstpiramide op, die de verwarmde lucht van de kaarsen gebruikt om de rotorbladen op het bovendeel aan te drijven. Dit activeert de verschillende niveaus van het bouwsel, waardoor de clichébeelden van een Midden-Oosten, palmbomen en kamelen in eindeloze cirkels ronddraaien. Het kitscherige van het ene de overbodige energieproductie van het andere spraken me aan daar ze doorverwezen naar mijn werk “please don't water me, I'm artificial 1 and 2”. Dit werk reproduceert de natuur in plastic-objecten en roept een visuele nep-duurzaamheid op. Ik begon met het verzamelen van objecten naar aanleiding van een onderzoek naar esthetische gelijkenis en visuele vergelijkbaarheid in hun implementatie van roterende mechanische bewegingen. Het werken met kant-en-klare objecten betekende ook het blootleggen van bestaande verlangens of smaken binnen de maatschappij. Het is zonneklaar dat er bij sommigen een groeiende vraag is om ondersteund te worden door technologie en kleine toestellen in ons moderne dagelijkse leven: door gemotoriseerde vliegenverjagers, door Lazy Susans in restaurants, die voedsel op onze tafels aanbieden, door handventilatoren, elektrisch speelgoed, robot-stofzuigers, of hypnotiserende decoratieve objecten zoals de kerstpiramides of de gemotoriseerde sieradendisplays bij juwelierszaken. Anderzijds stevenen we net zo duidelijk af op een ecologische crisis, en toch boekt de extreemrechtse partij AfD succes met haar verkiezingsbelofte om alle windturbines te vernietigen als het aan de macht komt - ook omdat het gewoon lelijke “windmolens van schaamte” zijn, zoals haar voorzitter Alice Weidel het stelt. Tevens hebben grote ondernemingen de neiging om vooral hun gebruik van hernieuwbare energie te benadrukken, een groengewassen zelfpresentatie waarvan SmartFlower een representatief, of pictografisch voorbeeld is. Het beeld van hernieuwbare energie zit gevangen tussen droomwerelden van vooruitgang en visioenen van 'groene groei' enerzijds en een toekomst van regressie, resultaat van angst en complottheorieën, anderzijds.

Annika Boll is een in Duitsland geboren digitale kunstenares werkend met game design, 3D-software, animatie en installatie. Haar werk maakt gebruik van digitaliseringstechnologieën in de natuur om de analoog-organische informatie om te zetten in digitale vormen en omgekeerd, een proces dat ze speels omschrijft als digitaal tuinieren. Ze ontwikkelde methoden om real-life-materialen te archiveren door middel van nauwgezette 3D-scans om ze vervolgens nieuw leven in te blazen als spookachtige representaties in onwerkelijke natuurtaferelen of evengoed hun reactivering in de echte ruimte in de vorm van geautomatiseerde 3D-prints. Haar werk beoogt de verbanden te verkennen tussen de fysieke rondgang van de toeschouwer en het concept van wandelen als methode, met name hoe 3D-technologieën helpen bij het creëren van nieuwe perspectieven bij het geleiden binnen de schakeringen van realiteit en simulatie. Met humor wil ze het kalmerende en ‘veilige’ effect van digitale bewaring en opslag verstoren door de kunstmatigheid ervan te erkennen en te benadrukken.

Na studies culturele antropologie en sociale psychologie in Duitsland en India, studeerde Annika multidimensionale strategieën aan de Kunsthochschule Kassel. Vervolgens verhuisde ze naar Frankrijk en studeerde verder af in beeldende kunst aan de Villa Arson Nice. Recentelijk was ze artist-in-residency bij Atelier Panormos, Palermo, bij -1, Het Nieuwe Instituut, Rotterdam, bij V2 - Lab for the Unstable Media, Rotterdam, en nam ze deel aan de Art4Sea residency op het eiland Ustica, Italië. Voor 2025 is ze present op de 16e Triennale für Kleinplastik, Fellbach, en vervolgt ze haar artistiek onderzoek bij a.pass, Brussel. Ze woont en werkt in Brussel, België.

Ontdek meer : https://www.are.na/annika-boll/channels

Credit voor Annika Boll's portret : Xavier Marquis
Credit voor de webillustraties van "Windmills for Christmas/ windmills of shame": Annika Boll