Als deel van iMAL Projects Office 2024 werd Loïs Soleil geselecteerd voor een Fablab residentie die plaatsvond in de zomer van 2024. Daar ontwikkelde ze haar project “Je me souviens”.

“Je me souviens” is een tekstgravure op machinaal bewerkt aluminium, gemaakt met behulp van de CNC in het iMAL fablab. De tekst haalt een aangrijpend verslag aan van intiem, dagelijks en terugkerend patriarchaal geweld, van kindertijd tot volwassenheid. Het verhaal, gefragmenteerd over de verschillende leeftijden, belicht geweld dat vaak wordt verborgen of geminimaliseerd: hyperseksualisering vanaf de kindertijd, seksisme, aanranding en verbaal geweld. Deze ervaringen, die doorsnee zijn in het dagelijks leven van vrouwen, worden hier met oprechtheid en kracht blootgelegd.

Het werk getuigt van een realiteit die door veel vrouwen gedeeld wordt, maar al te vaak verzwegen, genegeerd of terzijde wordt geschoven. Het toont een getuigenis van seksistisch en seksueel geweld dat noch zeldzaam noch atypisch is. Elk fragment van het verhaal weerspiegelt de moeilijkheid om uitdrukking te geven aan dit lijden, dat vaak wordt gekenmerkt door schaamte of angst en toch diep van binnen is gegrift, als een onuitwisbaar litteken.

In een gefragmenteerde stijl roept “Je me souviens” het geheugen op als een verbrokkeld veld, waar herinneringen, soms begraven, weer opduiken in de vorm van vluchtige beelden. De tekst weerspiegelt de ernst van de sporen die dit geweld achterlaat. Het werk is een alarmkreet, een ‘teveel’, een 'zat' van het patriarchale geweld dat het dagelijks leven van miljoenen vrouwen beïnvloedt, en verdient het om naar geluisterd te worden.

“Je me souviens” is meer dan een getuigenis: het is een uitnodiging om de stilte te doorbreken, om verhalen aan het licht te brengen die lang verzwegen zijn en om de onzichtbare sporen te erkennen die het patriarchaat op lichaam en geest achterlaat. Het werk ging in première op de tentoonstelling Sexisme Pépouze, That's What X Said gallery (06/12/2024-26/01/2025)

Door middel van digitale kunst, performance, installatie, poëzie en geluid wil Loïs Soleil een brug slaan tussen het emotionele en het politieke door intersectionele cyber/techno-feministische vragen te stellen.

Haar werk confronteert de alledaagse seksistische structuren van het web, de bevooroordeelde algoritmes, codes, cultuur en talen. Het verkent de verbanden tussen kwetsbaarheid, popcultuur, voyeurisme en verlangen; vaak gebruikmakend van zelfportretten of selfies en poëzie om een vrouwelijke blik te illustreren waardoor seksualiteit, liefde, ‘hyperintimiteit’ en empowerment tot uitdrukking kunnen komen. Het werk is autobiografisch direct, rauw en emotioneel kwetsbaar. Voor Loïs Soleil is het persoonlijke politiek, het privé is politiek.

Loïs Soleil, die momenteel in Brussel woont, is een Frans-Schotse kunstenares die internationaal beeldende kunst studeerde aan de Universiteit van Leeds, de Ensba Lyon en de École de recherche graphique (erg). Haar werk is gepresenteerd op culturele evenementen en instellingen waaronder de Chroniques Biennale des Imaginaires Numériques, Cultuurcentrum Grimbergen, VIDEOFORMES festival, n0dine, Centre Wallonie-Bruxelles | Paris, (Pas si) fragile bij het Studio Thor, Marres Huis voor Hedendaagse Cultuur - Maastricht, IKLECTIK London, Beursschouwburg, Biennale de Liège (Mutantx), Homographia, Centrale voor hedendaagse kunst -Brussel, iMAL Art Center for Digital Cultures & Technology, e.a.

🔗 loissoleil.com

Loïs portrait by Benjamin Huynh