De installatie GOBO GOBO HEY ! presenteert een variatie op het thema gobo’s.
Een gobo is een technische term die lichtontwerpers gebruiken om een stuk geperforeerd metaal aan te duiden dat licht van een spot doorlaat en een patroon projecteert. Op basis van dit model maakt Cécile Babiole met een lasercutter gobo's van plexiglas en projecteert ze met een reeks diaprojectoren. De projectie op grote schaal onthult het geweld van het fabricageproces: het wordt duidelijk dat de laser het plastic verhit, vervormt, verbrandt, smelt, doet vloeien en zwart maakt. Afhankelijk van de snelheid van de straal wordt het materiaal geschampt of geperforeerd. Het grafisch resultaat lijkt eerder op een handschrift met een volle en vloeiende pennestreek - of zelfs op gespoten graffiti - dan op het product van een machine uit het digitale tijdperk. De gegraveerde motieven komen uit de muzikale wereld, ze zijn grafische voorstellingen van geluiden, elementen van partituren en golfvormen, die onthuld worden door de lichtgevende trilling die er doorheen gaat.
De titel is een knipoog naar de punkcultuur van eind jaren 70 en weerspiegelt het 'in-your-face'-karakter van de machine ("Gaba gaba hey!" was de leuze van de Ramones, de eerste Amerikaanse punkrockband, en hun fans).

Cécile Babiole is sinds de jaren 80 actief als artiest, eerst in het muzikaal veld, later in de elektronische en digitale kunsten. In haar creaties combineert ze beeldende kunst en geluidskunst in installaties en performances die technologie bevragen met eigenzinnigheid en ironie.
Haar recente werken verdiepen zich in taal (geschreven en gesproken), haar overdracht, haar disfunctionaliteiten haar lezingen, haar vertaling, haar manipulaties (Copy that, Conversation au fil de l’eau, Leçon de vocabulaire, Spell, Disfluences, Copies non conformes, Les voix suspendues, etc).
In 2016 richt ze mee het collectief Roberte La Rousse op, een cyberfeministische groep die werkt rond de thema’s taal, genre en technologie in de vorm van performances en publicaties (Wikifémia).
Haar meest recente onderzoeken hebben haar ertoe gebracht de algoritmische aard van weven te bestuderen met haar geluidsweefproject Loops of the loom.
Haar werk wordt internationaal tentoongesteld: Centre Pompidou, Gaîté Lyrique – Paris, IMAL – Bruxelles, Mutek, Elektra – Montréal, Fact – Liverpool, MAL – Lima, NAMOC – Beijing, … et distingué par de nombreux prix et bourses : Ars Electronica, Locarno, prix SCAM, Bourse Pierre Schaeffer, bourse Villa Médicis hors les murs, Transmediale Berlin, Stuttgart Expanded Media Festival…