HEXEN 2.0 bestudeert de geschiedenissen van wetenschappelijk onderzoek achter overheidsprogramma's voor massacontrole en onderzoekt parallelle geschiedenissen van counter-culturele en grassroots bewegingen. HEXEN 2.0 mapped binnen een kader van post-WWII Amerikaanse overheids- en militaire imperatieven, het samenkomen van wetenschappelijke en sociale wetenschappen door de ontwikkeling van cybernetica, de geschiedenis van het internet, de opkomst van Web 2.0 en toenemende inlichtingen vergaring, en implicaties voor de toekomst van nieuwe systemen van maatschappelijke manipulatie in de richting van een controlemaatschappij.
HEXEN 2.0 onderzoekt specifiek de deelnemers van de baanbrekende Macy conferenties (1946-1953), wiens primaire doel het was om de basis te leggen voor een algemene wetenschap van de werking van het menselijke brein. Het project kijkt tegelijkertijd naar verschillende filosofische, literaire en politieke antwoorden op technologische vooruitgang, waaronder de claims van Anarchoprimitivisme en Post-linksisme,Theodore Kaczynski/de Unabomber, technogianisme en transhumanisme, en traceert voorgaande ideeën zoals die van Thoreau, Warren, Heidegger en Adorno in relatie tot visies op utopische en dystopishe toekomsten uit sciencefictionliteratuur en films.
Gebaseerd op werkelijke gebeurtenissen, mensen, geschiedenissen en wetenschappelijke toekomstprojecties, en bestaande uit alchemistische diagrammen, een Tarot deck, foto-tekst werken, een video en een website, biedt HEXEN 2.0 een ruimte waarin men de werken kan gebruiken als een tool om mogelijke alternatieve toekomsten te verbeelden.
Suzanne Treister is geboren in 1958. Ze woont en werkt tussen Londen en de Pyreneeën. Ze is sinds 1989 een pionier op het gebied van nieuwe media en werkt op de doorlaatbare grens die de limieten tussen wetenschappelijk onderzoek en mystieke openbaringen scheidt. Haar projecten, die zich dikwijls over meerdere jaren spreiden, bevragen de relatie tussen opkomende technologieën, de maatschappij en alternatieve geloofssystemen om onzichtbare krachten te suggereren die onze huidige realiteit vormgeven en implicaties hebben voor de toekomst die we nog maar net beginnen te begrijpen.
Haar werk is getoond in vele instituties, waaronder Tate Modern (VK, 2024), de 14e Shanghai Biënnale (China, 2023), High Line (New York, VS, 2022), Serpentine Galleries (VK, 2019), Centre Pompidou (Frankrijk, 2015) en La commande artistique Garonne (Bordeaux, Frankrijk, 2013-2022).
